ZAMAN
Her akşam batarken güneş
Ve doğarken her yeni güne Alabora düşünceler içinde İnledim kendi kendime sensizliğe İçim taşardı gözbebeklerimde Yoktu bir sığınağım dertortağım Halbuki nede çok ihtiyaç duyardım Minnet ,sitem şikayet eder Anlatırdım seni sensizliğe Ümit yüreğimde kanadı kırık bir serçe Yüzünde güller açılı resimdi gözüme çektiğim perde Rüzgara yalvardım yalada gel yari çevreme Nasıl çoğaldın sen sensizlikte Sudur sanki avuçlardan sızan Halbuki kuru candı varına yoğuna adanan Sensiz geçmesin tek bir an Birlikte harcansın her zaman |