ÝSTANBUL ELLERÝMÝN AYASI

Sultanahmet’te mest olurken yürekler pür vakar,
Süleymaniye den geçenler mâverâya akar.
Eyüpsultan ýn billur damlar pencerelerinden
Derviþler ve sultanlar diz dize âtiye bakar.
Süleymaniye den geçenler mâverâya akar.


**Hem dermanýsýn dertlerin,hem yürek yarasýsýn
**Sancak elinde Ulubatlý Hasan narasýsýn


Akifki,baðrýnda doðdu yine baðrýnda yatar
Sinende bin atlýsý ile Yahya Kemal atar
Yeditepe arasýndan aralayýp surlarý
Burçlara asýlý duran güneþ bir baþka batar
Sinende bin atlýsý ile Yahya Kemal atar


**Bir uçtan bir uca dünyanýn eski hülyasýsýn
**Resulün müjdesi,Sultan Fatihin rüyasýsýn


Ayasofya garip, sadece kandilleri yanar.
Rumeli hisarý lâl,Topkapý Fatih’i anar.
Bir ebruli þiir dökülürken dudaklarýmdan,
Ney sesleriyle sarhoþ yürekler hüzzama kanar.
Rumeli hisarý lâl,Topkapý Fatih’i anar.


**Yüzyýllardýr yoðrulan hamurun,saf mayasýsýn.
**Geçmiþim geleceðim,ellerimin ayasýsýn.


Göðe çýkýp yere baksan,bir incidir Üsküdar.
Çýnaraltý’nda bütün ruhlar dinginliði tadar.
Otur Karacaahmet’te,hece taþlarýný say.
Efkarlan,hüzünlen,eskiyi an,sabaha kadar.
Çýnaraltýnda bütün ruhlar dinginliði tadar.


**Yarýsý þöyle dursun,arzýn diðer yarýsýsýn.
**Sanatkarlarla kahramanlarýn,hoþ mirasýsýn.


Güzelliðini görmeye gelirler,katar katar.
Dolmabahçe,Çýraðan,Yýldýz,ruhuna ruh katar.
Kimi de,senin uðruna cennet karþýlýðýnda,
Boðazlarda kan ile canýný Allaha satar.
Dolmabahçe,Çýraðan,Yýldýz,ruhuna ruh katar.


**Uzaklarda deðil,kalbimdesin,bak þurasýsýn.
**Atalarýmýn,tarihe çekilmiþ tuðrasýsýn.


Beyoðlu’nda her taþ,birbirine maziyi sorar.
Þairlere küsmüþ de þiir,Bakileri arar.
Öylesine benden ve öylesine benimdir ki,
Ýstanbul bir kader olur,kederle beni sarar.
Þairlere küsmüþ de þiir,Bakileri arar.


**Yanan gönüllerin bitmek bilmeyen çýrasýsýn.
**Cennet diyemem ama iki alem arasýsýn.

Muhammed Mehmet Gül


Not:Bu þiir Ýstanbul görülmeden yazýlmýþtýr.Sürçü lisan etmiþsem affola.