Umut
Ayaklarımdan başlayıp, ufka kadar uzanan
gördüğüm; kocaman harflerle yazılmış bir hiçlik... Noktası bile bir kaç yılı kaburgalarından kırmış ardına düşen her cümleyi helak etmiş bir hiçlik. Peki neden yaşıyorsun? diye sorma. Ufkun ardı... Görünmüyor işte!.. G.Yaman |