Asýlý kalan umutlarým koptu kopacak
Hayatýn pamuk ipliðinden
Mutluluk daha þimdi buradaydý be usta
Eriyen
zamanlar mý sobeledi
Tutunmak istedikçe umutlara titredi ellerim
Týnmadýk içimizde biriken
özlemleri
Umutlarýn tükeneceðini hesaba katmadan
Renklerin koyulaþacaðýný düþünemedim
An oldu gerçekleri yalanla süsledik
Naçar
zamanlar sýrrýmý açýða verdi
Arar oldum þimdi maziyi deþeleyip
Lakin üþür bulduk umutlarý yaz ortasýnda
Tarumar ben miydim yoksa hayat mý
Ufkuma doðan güneþin ýþýðýna ne oldu be usta
Ne oldu da rüyalarda gezinen uykumuz
Saçlara düþüþen karlara karýþtý
Usta be de hele umut ipini koparmaz deðil mi tükensemde