Aklým kementin iþkencesinde sýkýlýyor
Alným karýncalarýn tükürüðünde doluyor
Damarýmýn isinden gizlice geçiyon
Hafakanlarýn çýglýðýný yýldýzlarýn damlasýna üfürüyorum
Seni
sevginin
mavi dumanlý semtin de arýyorum
Kýzkulesi Üsküdar’ ýn sevdaya
gözyaþý abidesi
Bende sevdanýn yanlýzlýðýna konmuþ dudak
Seni
sokaklarýn geniþ om
uzunu çiðniyerek
Evlerin kirli say
falarýný karýþtýrarak
Caddeleri karartan tülleri kýrarak
Üsküdar’ ýn kalýn ensesine kapanmýþtým
Yüreðimde sana olan hicranýn bakýþý
Kaldýrýmlarýn dikenleri hasretime ok atýþý
Dalgalarýn tokatlarýyla hülyalarýma giden kaçýþý
Bir deli deryanýn sacýna taþ,
Ýki derbeder ayaklarla
sokaklara kaþ fýrlatýyorum
Üsküdar’ da sen
Gözlerimi parçalýyan kalabalýklarda arýyorum
Üsküdar’ ýn soðuk aðzýnda nefesini soruyorum
Senin mechul gölgeni kovalýyorum
Kalbim tütsünün sisinde türkülerde acýyor
Dilim senin ismini, dimaðým cismini sayýklýyor
Kaldýrýmlarýn bataklýðý benimle kayýyor
Günlerimin þafaklarý seninle doðuyor
Ama sen
gözümden kaçýyorsun
Gönlümün sancýsýný yontuyorsun
Özkan Karaca