Üsküdar’ da Sen

Aklým kementin iþkencesinde sýkýlýyor
Alným karýncalarýn tükürüðünde doluyor
Damarýmýn isinden gizlice geçiyon
Hafakanlarýn çýglýðýný yýldýzlarýn damlasýna üfürüyorum
Seni sevginin mavi dumanlý semtin de arýyorum

Kýzkulesi Üsküdar’ ýn sevdaya gözyaþý abidesi
Bende sevdanýn yanlýzlýðýna konmuþ dudak
Seni sokaklarýn geniþ omuzunu çiðniyerek
Evlerin kirli sayfalarýný karýþtýrarak
Caddeleri karartan tülleri kýrarak
Üsküdar’ ýn kalýn ensesine kapanmýþtým

Yüreðimde sana olan hicranýn bakýþý
Kaldýrýmlarýn dikenleri hasretime ok atýþý
Dalgalarýn tokatlarýyla hülyalarýma giden kaçýþý
Bir deli deryanýn sacýna taþ,
Ýki derbeder ayaklarla sokaklara kaþ fýrlatýyorum

Üsküdar’ da sen
Gözlerimi parçalýyan kalabalýklarda arýyorum
Üsküdar’ ýn soðuk aðzýnda nefesini soruyorum
Senin mechul gölgeni kovalýyorum

Kalbim tütsünün sisinde türkülerde acýyor
Dilim senin ismini, dimaðým cismini sayýklýyor
Kaldýrýmlarýn bataklýðý benimle kayýyor
Günlerimin þafaklarý seninle doðuyor
Ama sen gözümden kaçýyorsun
Gönlümün sancýsýný yontuyorsun

Özkan Karaca