LABİRENT
Yanlış mevsimlerde yol alıp
Yanlış sevdalara tutulduk. Cebimizde bahar, yüreğimizde kelebek Sevmeye koyuldu içimizdeki çocuk. Sevdiğimizde gecelerimize notalar düşer Bazen de bir şiirin tohumları akardı Yıldızlar kayarken gökyüzünde Sanki Tanrı sesimizi duyardı. Oysa kötürüm rüyalara terk ettik hayalleri Ne kolay şeydi nefreti bilemek Ne zor işti sevgiyi bilebilmek Zamana ağır geldi, Yıkık masalların, değneksiz sihirleriyle avunabilmek. Sevmek, incelik isterdi Biz sevmek istedik tüm hoyratlığımızla O ürkek adımlarla kaçıp giderken yanımızdan Ne dokunabildik mutluluğa Nede sığabildik aşka. |
Başlık, 'içinden çıkılmaz durum'u çok başarılı simgelemiş.
Deneylerde farklı aralıklarla aynı labirente bırakılan deneklerin her seferinde ( bir öncekinden ders alarak olsa gerek ) başka bir çıkış yolu aradıkları gözlemlenmiş.
Bizim için zor olan bu!... 'Sil baştan' şansımız ne yazık ki yok. Bir sonraki seferde hiçbir şey aynı değil ki!... Karşılaştırma yapmamız bile mümkün değil...
"Oysa kötürüm rüyalara terk ettik hayalleri" şiirinizin bütünü beni çok etkiledi ama bu cümle uzun uzun düşündürdü...
Kutlarım Erdal Bey.
Saygılarımla...
Serap IRKÖRÜCÜ tarafından 5/27/2020 4:25:37 AM zamanında düzenlenmiştir.