Muaf
Yorgun bir saklanış
Göğün perdesi ardına... Yeşilin sofrasından henüz kalktım Bir duanın en başında sustum Buruk kalbin duası sade derindeydi çünkü Öyle ki kendim dahi duymadım... Hüznü hayata bıraktım Gözlerimin ıslanmışlığını toprağa yağdırdım Her bir dal bahara armağanım Kendinden yana zati muafım... Savuruyorum bir perdenin kenarında Odamın loş tenhasını duyumsuyorum Yıllar evet Gelmiş, geçmiş bilmiyorum Artık ömür deyip umursamıyorum... Yine özgür kalsın renkler Hepsi köhnedi bendekiler Türkülerde beni söyleyecekler... Neyse sözde kalmasın şiirler... Aybüke |
okuduk nasiplendik Elhamdülillah
Yürek sesiniz daim kaleminiz kavi olsun... nicelerine selam ve dua ile