YARA/TAN
bizde kapanmaz yaralar var
dermanına dirsek çevirmiş çağ çağ büyütüp çığ çığ terk ettiğimiz çaresizliğin merhemini sürünmüş rüzgar eli değmemiş kapılar ardına gizlenen her gece yeniden doğup gün içinde yaşlanıp ölen bizde kapanmaz yaralar var çalakalem dile gelmeyen vızıltısız çiçek nakkaşlığına soyunmuş kıpırtısız seyyahların göz bebeklerinde büyüyen durgun suların akma arzusunu kaşıyan kuru ağaca tünemiş kuş cıvıltısına benzeyen bizde kapanmaz yaralar var bizde biz olmayı bizden daha iyi beceren ali rıfat arku 03/01/2018 istanbul |