PLÜVOFİLİK HİSLER ŞİİRİ
hüznün buğusunu yıkıyor yağmur,
bir mutluluk çıkıyor altından sırılsıklam nilüferler serpiliyor gönlümde. damlalar tuşlarına dokunuyor hislerimin, parlıyor ıslandıkça yapraklar, gözleri gibi sevgilimin. şarkısı besteleniyor sevginin... ama ne müthiş beste!... toprak rayihasını salarken köpüklerinden, bir isyan başlıyor içimdeki tutsaklığa, kırılıyor demir parmaklıklar, yıkılıyor ruhumun taş duvarları, özgürlüğe salıyorum içindeki bütün mahkumları... başı okşanıyor bir çocuğun, yavrusuna sarılıyor bir anne, tomurcuklarını patlatıyor ağaçlar... bir rehavet, bir huzur... hani, salıp içinin bulutlarını gözlerine, sonra bir ferahlık dolar ya içine, işte öyle... |
nihayet yağmur başladı,
penceremin tuşlarına dokunuyor damlaları,
bulutlar yüklü ve aheste,
ahenkle yürüyor üzerimizde,
tabiat orkestrası
yağmur senfonisini icra etmekte,
ama ne müthiş beste!...
toprak rayihasını salarken köpüklerinden,
hüzünle sarmalanmış bir seviç taşıyor yüreğimden,
bir rehavet, bir huzur...
mısralara akıyor hislerim birden...
hani,
salıp içinin bulutlarını gözlerine,
ağlarsın da,
sonra bir ferahlık dolar ya içine,
işte öyle...
..İçten ve özlü güzel şiirdi. Tebrikler. Saygı selamlar