papatya

Yýllar önceydi bir gün ayrýldý gökyüzümüz
Ýçimdeki aþk hala ayný kaldý sevgilim
Bir kez söyleseydik de kýzarsaydý yüzümüz
Keþkelerim aklýmý serden aldý sevgilim

Ýnsandýr bu yüreði yanmaya görsün bir kez
Gördüðü herkesi o, sanýp cana zulmeder
Eller yarin adýný anmaya görsün bir kez
Heyecanla çarpan kalp ah kendini kaybeder

Yirmi bir yýl boyunca ben de bekledim durdum
Her eylülde gönlüme yeni bir cemre düþer
sen bilmezsin sevgilim belki de ben uydurdum
Hacca gidilen kalbe illa bir umre düþer

Uzaktan bakardým ben, o güzel gözlerine
Adeta hapsolurdum gönüllüce hücreme
Nasýl dikkat ederdim ettiðin sözlerine
Sindirirdim hepsini adeta her katreme

Yine öyle bir gündü ve aylardan ilkbahar
Beyaz bir papatyayý kulaðýma takmýþtýn
Sus da sakýn demiþtin duymasýn kimse zinhar
Çekinerek öylece etrafýna bakmýþtýn

Verdiðin o papatya karþýma çýktý bugün
Sayfalar arasýnda, kurumuþ hem de solmuþ
Eski dostlar söyleyip dünyamý yýktý bugün
Duydum ki sevdiceðim bir oðlun daha olmuþ
Beyazmelek/26.09.2017