Tutsak
Bakışlarının temâs ettiği her neden;
belleğimde cevapsız suçlara dönüşüyor. Gri gece, tam ay. . İlmeğine sarılı iplere meyilli her hece. Adım adım uzak her yanın. Gözlerin zifiri karanlık düşlere betimlerken hislerini; geçici bedenlerde söndürdüm kızıl sıcak heveslerimi. Köklerimden sarstıkça ellerin; Ben her dalımdan; ihânet aşırı sana tutunuyordum. Artık hislerimin temsil ettiği hiçbir yalnızlık dudaklarına eşdeğer bir isyanla örtüşmüyor. Hiç tanımadığım bu uçurumun/un âzâd edildiğim en ucundan tutundum düşlerine. İtildiğim her beden, büyük bir nedendi ellerimde. Ellerim/sen. . |