Sensizlik
Kimi uykusunda
Kimi keşfinde tehir edilen aşkların Kimi de beklentisinde geçen zamanın Bir de sensizlik var Gecelerime karabasan gibi çöken Nereye kadar sürer, bilinmez Şimdi daha çok hatırlıyorum Ilıyan bu sonbahar sabahında Kimbilir belki bir yaşam biçimi bizimkisi Belki de kabul görmeyen eğreti bir aşk Sen her sustuğunda Sen her uzak kaldığında Ve sen her içine ağladığında Ben biraz daha yaşlanıyorum Kifayetsiz bir ömrün sonunda Kendimi ahir zamana benzetiyorum Gözlerim hep yapraklarda Çoğu sararmadan yere düşüyor Her düşenle içimde bir fırtına daha kopuyor Sahi sen hangi yapraksın? Sevginin yaprağı mı? Yoksa hiçbir tanıma uymayan dostluğun mu? Özlemlerimizin hatırına sen düşme ne olur Eğer sende düşersen seherin bu vaktinde Gece sığıntısı olur tüm ağlamalarım Zembereği kopar duygularımın Sensiz bu şehrime matem çöker Gel kulak ver bu feryadıma Sil baştan durdur zamanı Savruk bu mevsime bir yön ver İçinden geç bu seherin Ömrümün bu sonbaharında Ilık bir buse bırak üşümüş düşlerime... 17 Eylül 2017 |