GÖNÜL
Herkes kendi yoluna gidiyor belli
Sende kendi yoluna git deli gönül Ömür dediğimiz bitiyor belli Senin de sonun var bit deli gönül Doymadın yıllarca yedin ömrümü Üç kuruş uğruna yordun gönlümü Sayende ararım geçen ömrümü Bırak artık beni dur deli gönül Sayen de sevenim kalmadı gitti Hayalim umudum tükendi gitti Senin ile bu çilem dolmadı gitti Uğraşma benimle dur deli gönül Gel demiştim sana gelmedin benle Ömründe bir kere gel beni dinle Savaşın bitmedi senin kendinle Bırak artık yakamı dur deli gönül Diyar diyar senle dolandık durduk Birlikte hayaller ümitler kurduk Beraber ağladık beraber güldük Bir kerecik sözümü tut deli gönül Yetmedi bunca yıl çektiğim acı Kaybettin başına taktım da tacı Dermansız dertlerim yoktur ilacı Bitirdin ömrümü dur deli gönül Yüzüme ağladın ardımdan güldün Öyle zaman oldu sefanı sürdün Gidelim deyince yerinde durdun Ağlanacak hale gül deli gönül Umudu bağladın umutsuzluğa Bu yüzden düştük hep senle darlığa Komşuyuz sayende biz ayrılığa Beni günahından sil deli gönül Ömrümce sırtımda yük oldun benim Acırım haline tutmaz yeminim Unutmam yanlışı bitmez şu kinim Bırak artık beni git deli gönül |