bu filmi her izlediğimde hem özlem hem babamı bana her zamankinden daha da fazla hatırlattığı için babalık duygusunu daha da pekiştirdiği için bir tebessüm,hem de acı hissediyorum...acı olan ölüm mü,geride kalanlara zulüm mü yoksa.................
baba ben ölüyorum,onu sakın sahipsiz bırakmaaaa:(((
insanın çaresizliğini gözler önüne seren bir film.Yaşananları kabullenmek çok zor.iki kişinin kaderinin onlarca kişinin kaderinde nasıl etkili olduğu gözler önüne seriliyor.Öyleyse kader bir kişilik değil.O zaman kader denilen ne*
bu flimi izlemiştim.en etkileyici sahnelerinden birirydi.şimdi bile tüylerip ürperdi.çok üzülmüştüm.insan anne olunca daha bir duygulanıyor:((( evlat kaybetmek zor olsa gerek.rabbim kimseyi evladıyla sınamasın düşmanı mı bile hep böyle dua ederim allahıma..güzel bir flimdi. ben hep ahmeti (annemin teyzesinin torunu):((( hatırlarım...(babaısını kaybetmişti trafik kazasında daha üç yaşındaydı çocuk"ben o filimi izlemem"demişti bana:(((.şimdi 16 yaşında...