Hoş Bulduk

Selam N’aber?

Ben bu hafta bir şeyler yazmak istiyorum. Uzun zamandır okuduğum onlarca kitap, katıldığım onca etkinlik-sergi, gezdiğim birçok yer var. Şimdi anlat anlat bitmez. Peki ben nereden başlayayım?

“Sen nasılsa yazmazsın” der gibi geliyor bir ses! Yok canıııııımmmm… Yazarım. Hem öyle bir yazarım ki okudukça okumak istersin. Sonra kalkıp bana “hani bunun devamı” dersin. Bak kocaman bir yaz geçti, üstümüzden onlarca kara bulutlara el salladık. İçimizden yüzlerce gözyaşı bizi terk etti. Göç var ama öyle böyle değil. Ben bu “göç” lafını hiç sevmiyorum. Genelde bunu mezarlıklara gidince söylüyorum. Yakın diyebileceğim bi zamanda biliyorsun babamı yolcu ettik. Onun her yanına gittiğimizde, yalnız bıraktığımız mekanda, onlarca arkadaşı olduğunu görmek beni hiç sevindirmedi. Yüzümde kendiliğinden oynayan kaslarıma “dur!” bile diyemiyorum. Kocaman bir sınavın eşiğinde kendimi düşündüm. Ben hala oradayım işte… Kafamda yüzlerce içinden çıkılmaz soru ve karşılıksız cevaplar ile baş başa kaldım. Yine de her şeye rağmen “umut sen çok güzelsin” diyorum. Hayatta bizi elimizden tutan, yüzümüzü güldüren, sevincimize ortak, üzüntümüze kapı, derdimize çare olan o değil mi?

Öyleyse Ağustos göç ederken biz arkasından su dökelim. Çünkü çok çabuk gelsin. Ben kıştan, kardan, şimşekten, siyah bulutlardan pek haz eden biri değilim biliyorsun. Ben günlük güneşlik, aydınlık, sıcak, bahar kokularının peşindeyim. Sen şimdi kalkıp bana yağmur yağan bulutlardan bahsedeceksin. Ben sözünü keseceğim. Sen beni sevmeyeceksin yine…

Uzun oldu ama çok uzun oldu değil mi? Her defasında neler yazacağımı kafamda kurgulayıp aklımdan birkaç sayfa yazdım. Onlar hala orada aslında! Ama dönüp baktığımda bana kaldı…

Dijital ortamın bize kattığı en büyük düzensizlikte bu işte. Elimizde akıllı telefonlar, tabletler, pc’ler ile konuşup, onlara şarkı söylüyoruz, adımlarımızın videosunu çekiyoruz. Yiyiyoruz, içiyoruz, geziyoruz, çekiyoruz, çektiriyoruz. Ertesi gün bir bakıyoruz orada yoklar! Hal böyle olunca her şeyin uçup kaybolduğu zaman bizi acımasızca harcıyor. Biz de buna müsaade ediyoruz. Durup düşününce nasıl korkunç ve kederli. Ağlayamam tabi bu duruma. Bunu nasıl telafi edeceğimin yollarına bakıyorum. “Ben de varım!” demenin en güzel yolu yazmak sanırım.
Bir de bir yerlerden çıkıp “ selam şair” diyen hiç tanımadığım onlarca kişinin sevgisini yaşamak. Beni bu yaz o kadar çok mutlu etti ki, kelimelerle anlatmanın tarifi yok. Şiir kitabı çıkartan ve 5 adet dışında hiç satılmayan ve kendi reklamını bile yapamayan bi zavallı pozisyonu düşmekte ayrı bir konu. Ben şimdi yayınevine laf edeceğim, sen harbi muhalefet arkadaşım beni sinir etmek için yayınevini koruyacaksın. Ben senin saçını başını yolmak isteyeceğim ama genelde benim İstanbul’u terk ettiğim zamanlar şehre geldiğin için bunu yapamayacağım. Bunlara rağmen elime geçen 20 kitaba seviniyorum. Neyse ki rahmetli babama okutma şansım oldu. Bana telefon açıp annem ile söylediği sözler çınlıyor hep kulaklarımda. Sırf bir tek O’nu mutlu ettiğim için bile iyi ki çıkarmışım dediğim “Annemdeniz” hep baş tacı olacak benim için. Ama yeni bir şeyler eklemek lazım.” Bu hayatta iyi ki seni yapmışım” diyen anneler gibi bir duygu sanırım benim yazdıklarımda oluşuyor. Yanına bir kardeş lazım sanki. Benimle birlikte sen de yazarsan yazarım ama biliyorsun. Yoksa ben ne buraya geri dönüp yazacak enerjiyi bulabilirdim, ne işlerim biterdi, ne de yeni bir şeyler düşünüp yazmaya vakit ayırabilirdim. Buradan bu sözü aldığımı düşünerek sana ve bana “hoş bulduk” diyebilirim sanırım.

Edebiyatdefteri benim göz bebeğim. Burada çok yeni isim var. Fırsat buldukça evet sizlere de “merhaba” diyeceğim. Fakat arka planda çok güzel şeylerin habercisi olmakta beni zaman içinde mutlu edecek. Edebiyatdefteri yönetimi olarak bazı süprizler hazırlamaya başladık. Hep bu Ağustos göçünü bekliyoruz. Eylül bir hüzün gibi sarmadan bizi bazı şeyler ülkemizde yaşanmıyor işte!

Herkes “merhaba”sını başta söyler ama ben pek normal değilim. Tanıyanlar bilir kafam hep tersten çalışır. Zaman içerisinde siz de alışacaksınız. Ben bir sonra yazacağım hafta sonu yazımı yazarken siz bu satırları okuyor olacaksınız. Son vermekten yana değil yüreğim. Genelde bu yüzden hiç bitmez benim yazdıklarım. Kıyıdan bir adam çıkıp beni boğmadan, sizlere keyifli, mutlu, sağlıklı, bereketli ve aşk dolu bir hafta diliyorum.

Sevgilerimle.

Banu Kalyoncu /@banukalyoncu