Ailesiyle Kahvaltı Etmek: Mutluluk Bu!

Hepimiz bir aile sıcaklığına sığınırız. İş hayatının yoruculuğundan, yeşil ışığın bir türlü yanmamasından, kornalardan, hele ki akşam trafiğinde hiç susmayan kornalardan, caddenin çamurundan, haftanın yorgunluğundan, egzos kirliliğinden, buz gibi kış sabahlarından bir ailenin sıcaklığına sığınırız.

Ne güzeldir ailecek yapılan kahvaltılar
Koştur koştur hazırlanılan günler, aynı evde bile birbirini görmenin pek mümkün olmadığı zamanlar; otobüste, vapurda, tramvayda bir simit poğaçayla geçiştirilen kahvaltılar… Bütün bunlara aslında katlanma gücü veren şey sımsıcak bir evde ailecek yapılan bir kahvaltıdır.
Çayın kokusu sarar önce evi. Sonra patates kızartması, peynirli börek kokusu… Taze ekmek almak evin en küçüğüne düşer. Mızmızlana mızmızlana gider bakkala o da. Annenin ‘Kahvaltı hazır!’ çağrısıyla herkes alır sofradaki yerini. Çay karıştırma sesleri, gülüşmeler, birbirine ekmek tuz uzatmalar derken koyu bir muhabbet kurulur. Annenin eli Fatıma annemizin, Ayşe annemizin eli olmuştur, her şey öyle lezzetlidir. Tadına doyum olmaz bir şeyin. Muhabbet uzar, kahvaltı uzar uzar gider. Kimse kalkmak istemez o sofradan. Çayın biri biter biri gelir.

Aile kahvaltısı şifalıdır
Her şeyin sıkıntısını giderir ailecek yapılan bir kahvaltı. İyileştirici bir şeyler vardır o sofrada. Anne sıcaklığı mesela, sevgi dolu bakışlar, hayatın en güzel, en özenli, en samimi şeyleri... Babanın anlattığı o doyumsuz hikayeler, kardeşin muzip esprileri vardır.
Mutlulukla bir ilgisi olmalı

"Yemek yemek üstüne ne düşünürsünüz bilmem;
ama kahvaltının mutlulukla bir ilgisi olmalı" diyor ya Cemal Süreya, işte mutluluğun ailecek yapılan kahvaltılarla daha bir çok ilgisi olmalı.

Emine Şimşek Süren bir aile kahvaltısını andı.
Kaynak: dunyabizim.com