Edep'teki Kudüs şiiri beni çarptı!

Çeviri meselesi meşakkatli bir şey, hem bizzat eylem hali hem de kalitesi bakımından. İyi çevirmen sayısı azdır Türkçede, şiir sözkonusu olunca bu sayı daha da azalır. Çeviri konusunda yetkin bir isim olan Mevlüt Ceylan 1979’dan bu yana İngiltere’de yaşıyor. Çıkardığı Core dergisi aracılığıyla Cahit Zarifoğlu’nun, Asaf Halet Çelebi’nin, Nuri Pakdil’in, Erdem Bayazıt’ın ve Arif Ay’ın şiirlerini İngilizcede söyleyen ve iki Türk şiiri antolojisi hazırlayan Ceylan; Mahmud Derviş, Faiz Ahmed Faiz, İmam Humeyni, Kobi Nazrul Islam, James Joyce ve Imamu Amiri Baraka’nın eserleriniyse Türkçeye çevirdi.

Mevlüt Ceylan’ın çevirdiği şiirlerde, şiirin esas dilindeki anlamının yanı sıra, pek az çevirmenin yapabildiği, kendi üslubunu katma maharetine de dikkat ettim daima. Öyle ki bu maharet şiirin her şeyi olabiliyor bir yerde. Bunun en bariz örneklerini Nuri Pakdil’in iki ciltlik Arap Şiiri Güldestesi’nde görürüz, oradaki şiirlerin hepsi Pakdil tarafından yeniden söylenmiştir.

Kudüs kurtulacak

Ceylan’ın Türkçeye çevirdiği şiirleri son aylarda Edep dergisinden takip ediyoruz. Edep’in neredeyse her sayısında bir sayfasını Mevlüt Ceylan’ın Çağdaş Afrika Şiiri’nden yaptığı çeviriler kaplıyor. Derginin Nisan 2011 tarihli 14. sayısında da Afrikalı şairler Şabir Banubhay ve Don Mattera (Muhammed Ömer Ruddin)’nın şiirlerinden seçilip çevrilmiş dokuz kısa şiir var. Bu şiirler arasında ilk dikkatimi çeken şiirde kalakaldım, Şabir Banubhay’ın “Kudüs” şiirinde. Şiirin adı asırlık bir merakla çekti kendine elbette ama dizelerinde bulduğum, bu yıllanmış merakın hakkını verir büyüklükteydi, hepimiz adına.