BİZİM KÖYÜNNasılda yavrularını görünce heyecanlanırlardı Gözleri hiçbir şey görmüyor sanki Ne çobanı tanır nede çoban köpeğini Tek şey bir an önce yavrusuna kavuşmak Yavrusuna varır varmaz hemen yavrusu azını memelerine uzatır Anne ise kuzusunu boynunda yalamaya başlar Bu güzellikler hiç bitmiyordu Anne baba gibi İnsan gibi yavrusunu sever Sanki yavrusuna öğütler gibi melerdi Çoban ise alışkın her gün aynı şeyleri yaşıyor Bildiği yabancı vahşi kayalar arasında Korkusuzca otlatırdı koyunlarını Bilmediği çeşmelere rastlardı Bilmediği görmediği yollarda gezerdi Ha az kalsın unutuyordum Bu durumda en çok iş çoban köpeklerine düşüyordu Adeta çoban gibi dağılan koyunları bir araya getirir Koyunların başından bir an olsun bile ayrılmıyor Koyunlarla birlikte dinlenir onlarla birlikte hareket ederdi MEHMET CÜNEYT SOLGUN |